Βιώσιμο αστικό περιβάλλον με πράσινους και ανοικτούς κοινόχρηστους χώρους
Τα τελευταία χρόνια, η κλιματική αλλαγή έχει καταστήσει πιο ευάλωτο το αστικό περιβάλλον. Ακραία καιρικά φαινόμενα, καύσωνες και πλημμύρες, πλήττουν ολοένα και πιο συχνά τις πόλεις και τους κατοίκους τους.
Οι ειδικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πλέον χρειάζονται διακριτές λύσεις για κάθε πόλη (συχνά και για κάθε περιοχή) ξεχωριστά. Λύσεις που αφορούν την παραγωγή θερμότητας, την εκπομπή αερίων, την ενεργειακή κατανάλωση, τη βελτίωση των υποδομών κ.ο.κ.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που συνιστά και μια πρόκληση, ιδιαίτερης προτεραιότητας για τη χώρα μας, αφορά στην ενεργειακή αποδοτικότητα των κτιρίων. Στην Ελλάδα, τα κτίρια καταναλώνουν το 40% της τελικής ενέργειας. Έχουμε αναλογικά τη μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας στα κτίρια απ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης και περίπου διπλάσια της Φινλανδία!
Η χώρα μας έχει το προνόμιο να διαθέτει ξεχωριστό υπουργείο Περιβάλλοντος ωστόσο όσο και αν φαίνεται οξύμωρο, περιβαλλοντική πολιτική δεν διαθέτει.
Για την ακρίβεια, οι περισσότερες παρεμβάσεις που έγιναν από το 2015 (οπότε και συστάθηκε το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας) ως σήμερα, κινούνταν στη λογική των διευθετήσεων και της τακτοποίησης των αυθαιρέτων παρά στην υλοποίηση πολιτικών που θωρακίζουν το περιβάλλον.
Αυτήν την νοοτροπία οφείλουμε να την αλλάξουμε. Οι περιβαλλοντικές προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον δεν επιτρέπουν εφησυχασμούς και αναβολές. Και για το λόγο αυτό, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά πρέπει να πάψουμε να θεωρούμε «δικό μας» χώρο μόνο το σπίτι και το γραφείο.
Επιβάλλεται λοιπόν, να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τον δημόσιο χώρο και να αποφασίσουμε ότι θέλουμε πόλεις με βιώσιμο αστικό περιβάλλον με πράσινους και ανοικτούς κοινόχρηστους χώρους.
Το περιβάλλον στα Δυτικά προάστια
Είναι αλήθεια, ότι τα δυτικά προάστια, από το Καματερό, την Πετρούπολη, το Περιστέρι, το Χαϊδάρι μέχρι και το Αιγάλεω, οικοδομήθηκαν άναρχα τις δεκαετίες του 1920 και 1930 προκειμένου να στεγαστεί ο προσφυγικός πληθυσμός. Αυτή η άναρχη δόμηση συνεχίστηκε και μεταπολεμικά με την εγκατάσταση μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων που κινήθηκαν από την περιφέρεια προς την πρωτεύουσα.
Οι βιοτεχνικές και βιομηχανικές μονάδες που είναι χωροθετημένες εντός των ορίων των Δήμων της Δυτικής Αττικής, σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρική ρύπανση και την ηχορύπανση που προέρχεται κυρίως από τις βασικές οδικές αρτηρίες που τους διασχίζουν (Ιερά Οδός, Θηβών, Λ. Αθηνών, Λ. Κηφισσού, Πέτρου Ράλλη), αλλά και η έλλειψη αστικού πρασίνου, υποβαθμίζουν την ποιότητα και την εικόνα του αστικού περιβάλλοντος.
Ταυτόχρονα, αρνητικές επιπτώσεις στην αισθητική ποιότητα του περιβάλλοντος της περιοχής, δημιουργούν οι συγκρούσεις χρήσεων σε επίπεδο κτιρίων, όπου συχνά οχλούσες βιοτεχνικές ή άλλες χρήσεις (πχ. φανοποιεία, καταστήματα ανταλλακτικών αυτοκινήτου κλπ.) συνυπάρχουν με την κατοικία.
Ιδιαίτερα έντονο είναι το πρόβλημα στην περιοχή του Ελαιώνα όπου είναι εγκατεστημένος ένας μεγάλος αριθμός βιομηχανικών μονάδων και βιοτεχνιών με σημαντικές εκπομπές αέριων ρύπων. Στο παρελθόν έγιναν μελέτες και προσπάθειες για την απομάκρυνση και μετεγκατάστασή τους και αρκετές από αυτές τις μονάδες, είτε έχουν ήδη μεταφερθεί είτε έχουν παύσει να λειτουργούν λόγω της οικονομικής κρίσης και της ύφεσης.
Αυτό το γεγονός, σε αντίθεση με άλλες πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας, με την προοπτική δημιουργίας πολύτιμων ανοικτών χώρων μπορεί να μετεξελιχθεί σε συγκριτικό πλεονέκτημα για την ευρύτερη περιοχή.
Χρειάζεται όμως σχέδιο, συνεννόηση όλων των φορέων και των δήμων της περιοχής όπως επίσης και υπερτοπικές δράσεις για την ανάδειξη και προστασία του Ποικίλου όρους και του Πάρκου Τρίτση.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την υιοθέτηση των αρχών της «κυκλικής οικονομίας». Προσωπικά προς αυτήν την κατευθυνση θέλω να εργαστώ. Να βάλουμε ένα οριστικό τέλος στις εικόνες παρακμής και εγκατάλειψης και να πάμε επιτέλους τα Δυτικά Προάστια μπροστά.
Να περάσουμε σε ένα νέο περιβαλλοντικό μοντέλο που θα δίνει έμφαση στην «μείωση, επαναχρησιμοποίηση, επισκευή και ανακύκλωση». Σε ένα σύγχρονο και φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο ζωής που κατά γενική ομολογία θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, θα ελαχιστοποιεί τη χρήση φυσικών πόρων και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.
Δείτε εδώ το σχέδιο της ΝΔ για την ηλεκτροκίνηση
https://nd.gr/oi-desmeyseis-tis-nd-gia-tin-ilektrokinisi